Gezi oncesi tabiki hazirliklar yogundu ayrintilar coktu.Ama valizimizi kapatip otobuse bindigimiz an butun yuklerimizden kurtulmustuk.Ilk olarak bize bu refahligi yaratan ozgurlugumuzu ve medeni ruhumuzu borclu oldugumuz atamizi,Anitkabir i ziyaret ettik.Orada resmi toren yaptik ve bu bizi gercekten motive etti.Atamizin gozlerindeki gururu gorur gibi basimiz dimdikti.
Atamizin yanindan ayrildiktan sonra artik yol cizgileri uzayip gitmeye baslamisti.Zaman cok cabuk akiyordu ve otobusun icindeki pozitif enerjiyle Istanbul a daha sonra Kirklareli ye nasil gittik anlamadik bile.Kirklareli Valisinin bize hazirlattigi yemek cok guzeldi.Turkiyedeki son Turk yemegimizi de yeyip keyifle yola devam ettik.Bulgaristan sinirinda tekrar heyecanli dakikalar yasandi daha sonra artik siniri asmistik, kendi sinirimizi da astigimizi hissediyorduk.
BÜŞRA ÇABUK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder